Obok kształcenia ogólnego i zawodowego realizowane są w szkole działania, których celem jest wprowadzić młodych ludzi do dorosłego życia w zmieniającej się i trudnej rzeczywistości. Dokumentem zawierającym szeroki zespół propozycji uwzględniających potrzeby młodzieży i ich rodziców jest przyjęty przez Radę Pedagogiczną do realizacji Program wychowawczy. Jego priorytetami są:

• Bogacenie życia społecznego szkoły
• Szkoła miejscem kształtowania postaw obywatelskich, patriotycznych i społecznych
• Kształtowanie sylwetki zawodowej przyszłego absolwenta
• Wychowanie do współczesnego świata

Naturalnym uzupełnieniem Programu wychowawczego szkoły jest szkolny Program profilaktyki, ponieważ profilaktyka i wychowanie pozostają ze sobą w ścisłym związku. Plan ten zawiera różnorodne działania z zakresu szeroko rozumianej profilaktyki. Wynikające z niego zadania to:

• Bezpieczeństwo – przeciwdziałanie agresji i przemocy fizycznej, psychicznej w szkole i środowisku pozaszkolnym
• Wychowanie prozdrowotne – propagowanie właściwego stylu pracy, spędzania czasu wolnego, odżywiania i higieny
• Zagrożenia uzależnieniami i patologią społeczną
• Rozwijanie osobistych i społecznych kompetencji – budowanie o rozwijanie umiejętności w zakresie porozumiewania się, podejmowania decyzji, osiągania celów i budowania własnego systemu wartości.

Oba dokumenty podlegają corocznej ewaluacji i są tym, co ukierunkowuje pracę zespołów nauczycielskich, pomocowych i całej Rady Pedagogicznej.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna

Uczniowie Zespołu szkół Fototechnicznych objęci są pomocą psychologiczno-pedagogiczną. W rozwiązaniu trudnych problemów osobistych, szkolnych czy rodzinnych pomagają młodzieży pedagodzy szkolni: mgr Maria Ruszczyńska i mgr Dorota Wójcik. Do ich obowiązków należą między innymi:

• udzielanie indywidualnej pomocy uczniom mającym kłopoty z nauką, konflikty rodzinne, problemy z kontaktami rówieśniczymi

• rozpoznanie sytuacji rodzinnych uczniów
• poradnictwo dla rodziców w zakresie rozwiązywania trudności wychowawczych dzieci
• udzielanie pomocy nauczycielom w pracy z uczniami trudnymi
• organizowanie pomocy i kierowanie do specjalistów uczniów z zaburzeniami rozwojowymi i społecznymi
• dbanie o realizację obowiązku szkolnego
• ocenianie sytuacji wychowawczej szkoły
• analizowanie sytuacji materialnych rodzin uczniów oraz organizowanie im pomocy.

Pedagogiem szkolnym w Zespole Szkół Fototechnicznych jestem od 1983 r. Mam do dyspozycji mały gabinet i tam rozmawiam z uczniami, ich rodzicami, nauczycielami i przedstawicielami instytucji zewnętrznych.

Najwięcej satysfakcji sprawia mi fakt, że mogę pracować z uczniem indywidualnie. Chcę i muszę każdego wysłuchać. Uczniowie szkoły, w której pracuję, mają od 16 do 20 lat. Są więc w takim wieku rozwojowym, w którym ma się najwięcej problemów ze sobą samym. Pojawia się konflikt wartości z dorosłymi, bunt przeciwko autorytetom, problemy z własnymi emocjami i tożsamością. Źle czuję się wtedy, gdy przyczyny różnych kłopotów młodych ludzi leżą daleko poza zasięgiem moich oddziaływań. Jednak nawet w takich sytuacjach staram się przynajmniej zminimalizować skutki odczuwane przez ucznia. Kieruję się zasadą: Problem nazwany jest znacznie mniejszy.

Inne moje zadania to dbanie o sprawy wychowawcze, profilaktykę i adaptację uczniów w nowym środowisku bez porażek. Szczególną opieką otaczamy uczniów klas pierwszych. Nowa szkoła to zupełnie nowe otoczenie, nowe kontakty rówieśnicze i nowe, trudniejsze obowiązki.

O integracji w Zespole Szkół Fototechnicznych słów kilka

Aby nowopowstające zespoły klasowe lepiej (dobrze) funkcjonowały na trenie szkoły proponujemy im w pierwszych dniach nauki udział w zajęciach integracyjno-adaptacyjnych. Zajęcia takie odbywają się w czasie sesji wyjazdowych poza szkołą albo na jej terenie. Program tych zajęć oparty jest na psychozabawach zmierzających do zintegrowania grupy i stworzenia pozytywnych więzi w zespole. Przez zastosowanie odpowiednich gier i zabaw psychologicznych członkowie zespołu:

• poznają wzajemnie swoje charaktery, potrzeby, preferencje i zainteresowania;
• określają swoje miejsca w grupie oczekiwania z nim związane;
• tworzą wokół siebie poczucie bezpieczeństwa i akceptacji;
• budują wzajemne zaufanie;
• zmniejszają dystans i bariery (realne i psychiczne);
• rozwijają kreatywność i umiejętność pracy w różnych zespołach;
• uzyskują informację zwrotną o sobie i postrzeganiu swojej osoby przez innych członków zespołu klasowego;

Wieloletnia praktyka pozwala mi stwierdzić że w/w typ zajęć cieszy się u uczniów sympatią i przynosi oczekiwane efekty. Klasy po odbyciu zajęć integracyjno-adaptacyjnych stają się łatwiejszymi podmiotami oddziaływań wychowawczych i chętniej biorą udział w zajęciach prowadzonych w toku nauki metodami aktywnymi.

Maria Ruszczyńska
Pedagog szkolny