Wystawa prac Anny E. Przybysz – nauczyciela ZSF

Wystawa jest czynna dla zwiedzających w dniach 22.09 – 14.10.2011
Zapraszam Serdecznie na wernisaż 21 września na godzinę 19
Kurator Anna Wolska
Anna E. Przybysz “Czasoprzestrzenie”.
Czym jest czasoprzestrzeń? Czy zgodnie z teorią Einsteina jest to metafizyczny obszar bytów
potencjalnych, który może mieć więcej niż cztery wymiary i w którym to obszarze następuje
przemieszczenie aktu poznawalności? Czy też może jest czymś zupełnie innym? A jeśli tak, to
czym – pyta autorka aktualnej wystawy – Anna E. Przybysz.
To odniesienie do Einsteina, praw fizyki ale także do prawd, które próbują od dawna rozwikłać filozofowie
w wypadku prac autorki nie jest bezzasadne. Na wystawie widzimy bowiem fantastyczne, nierealne
w treścipejzaże, sytuacje, które na pierwszą myśl przywołują twórczość surrealistów, a w szczególności
– René Magritte i Salvadora Dalí. Podobnie jak w założeniach manifestu surrealistycznego, autorka
zajmuje się badaniem przy pomocy fotografii i możliwości jakie daje współczesna technika obróbki
obrazu, własnej wrażliwości, wyobraźni. Poszukuje pewnych prawd o świecie w oparciu o atrybuty
jakiedaje nam otaczająca nas rzeczywistość ale przepuszczone przez pryzmat własnego wnętrza –
snów, wspomnień.
Autorka zapytana o kontekst wystawy – odpowiada – (…) wydawałoby się że czasoprzestrzeń łatwo
wytłumaczyć, że to tylko połączenie słów czas i przestrzeń… Ale czasoprzestrzeń jest bardziej
fundamentalna niż sam czas i przestrzeń. Czym jest bowiem przestrzeń? Tym co nas otacza? Ale czy
tylko…? Sięgnijmy głębiej – przestrzeń wyrasta poza obszary widziane i wkracza w metafizyczny odbiór
rzeczywistości, która ma przecież nieskończenie wiele własności, zmysły ludzkie wspierane przez mózg
mierzą tylko nieliczne. Aby odbierać pozostałe nasza percepcja musi zostać poszerzona, gdyż formy
postrzegania zmysłowego nie pozwalają w pełni ogarnąć zjawiska zachodzącego w czasoprzestrzeni.
I tu wchodzimy w odmienne stany świadomości – marzenia, sny, reminiscencje obrazów i wydarzeń
z przeszłości. Dane empiryczne przechowywane w naszej pamięci zostają zapisane czasem
w zaskakującej formie. Niejednokrotnie ulegają całkowitemu przemieszaniu względem siebie i względem
czasu w jakim były rejestrowane. Nieskończenie wymiarowym przestrzeniom rzeczywistym odpowiadają
bowiem skończenie wymiarowe reprezentacje umysłowe, w oparciu o cechy obiektów, zmienione
przez zmysły. Sam czas trwania to wrażenie skomplikowane – percepcja upływu czasu zależy od procesów
uwagi, a sam czas jest wewnętrzną cechą obrazu, ściśle powiązaną z jego kolorem, zapachem, odbiorem…
W sytuacjach niekontrolowanych przez umysł, wywołanych przez różnorodne czynniki zewnętrzne bądź
wewnętrzne, w pewnym momencie, interwale, pojawia się tunel czasoprzestrzenny. W tym miejscu
zatrzymania czasoprzestrzeni jesteśmy całkowicie nastawieni na odbiór, już nie tylko obserwujemy
i doświadczamy, nie tylko patrzymy, ale i czujemy…
W tym właśnie miejscu zakrzywienia czasoprzestrzeni zawartość naszego umysłu przechodzi swoisty
katharsis. Wszystko co przez lata zbieraliśmy – świadomie bądź nie, ulega przemieszaniu tworząc
całkowicie nowe obrazy. Obrazy będące swoistym remiksem otaczających nas aktualnie miejsc,
wyobraźni, snów i naszych reminiscencji. Obrazy całkiem nowe, choć złożone ze znanych nam fragmentów.
Obrazy nierzeczywiste, pełne zagrożeń i czającego się “czegoś” rodem z dziecięcego świata lęków i radości,
dziecięcej wyobraźni… Ale zarazem obrazy, w których gdzieś jest promyk nadziei, wiary w to co lepsze…
Cała przestrzeń kosmiczna w której żyjemy jest pełna zakrzywień czasoprzestrzeni, tuneli w których
czekają na każdego inne obrazy. To właśnie jest czasoprzestrzeń. Wszystko to tkwi gdzieś tu – w nas samych”.
Anna Edyta Przybysz
Anna Edyta Przybysz – urodzona w 1978 roku absolwentka Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie
(architektura krajobrazu), Akademii Sztuk Wizualnych w Poznaniu (fotografia artystyczna) oraz PWSFTViT
w Łodzi. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików oraz UNAC (Union Nationale des Arts Cultureles). Fotografią zajmuje się od 1993 roku, główne tematy to człowiek i szeroko rozumiany pejzaż. Ponadto publikuje
artykuły z zakresu fotografii oraz tworzy projekty graficzne (okładki, pocztówki, kalendarze, katalogi itp.)
Na swoim koncie ma także zrealizowane projekty filmowe i teatralne. W latach 2004-2006 prowadziła warsztaty
fotograficzne dla młodzieży algierskiej (w ramach UNAC).
Wystawy indywidualne: 1994 – “Środowisko naturalne i jego dewastacja”, Mińsk Mazowiecki; 1996 – “Obiekty
zabytkowe województwa siedleckiego”, Galeria Miejskiego Domu Kultury, Mińsk Mazowiecki; 1997 – “Świecie
nasz…” , Galeria Miejskiego Domu Kultury, Mińsk Mazowiecki 2000 – “Być kobietą…”, Galeria Miejskiego Domu
Kultury, Mińsk Mazowiecki; 2001 – “Różne oblicza portretu”, Galeria Domu Kultury Włochy, Warszawa; 2002 –
“Kwiaty”, Galeria Herbaciarnia « Magia Herbaty Rynek Starego Miasta, Warszawa; 2005 – “Sny” , VI Festiwal
Kultury Europejskiej w Algierze, Galerie Racim, Algier, Algieria – “Sny” Dni Kultury Polskiej w Algierii, Galeria Domu
Kultury, Tizi Ouzou, Algieria; 2006 – „tenir et sentir“, Galerie El Aurassi, Algier, Algieria; 2009 – “Sny”, Stara
Galeria ZPAF, Warszawa; 2010 – “Sny” Galeria B&B, Bielsko-Biała.